Stadsvrijwilligers zetten beste beentje voor

Onze Stad draait dankzij de vele vrijwilligers die er de handen uit de mouwen steken. Hoog tijd om hen eens in de schijnwerpers te zetten. We spreken vrijwilligersduo Sonia Vanhalle en Rita Castelein, zonder de één, niet de ander. Ze werken als een goed geoliede tandem het liefste mét elkaar. Sonia (70) is al 9 jaar vrijwilligster bij de Stad, maar ook bij De Triangel en De Mantelhaven. Ze heeft 2 dochters en 3 kleinkinderen. Rita is met haar 75 jaar meteen ook de oudste vrijwilligster actief voor onze Stad. De tel is ze kwijt, maar al zeker 10 jaar vervult ze haar taak met veel plezier. Rita heeft 3 kinderen en 5 kleinkinderen. 

Jullie zijn gepassioneerde vrijwilligers, klopt?

SONIA: Absoluut! En het liefst van al werk ik samen met Rita.

RITA: ... en ik met Sonia (lacht). We zijn heel goed op elkaar afgestemd en steunen elkaar door dik en dun als we samenwerken. 38 / NUS Jullie zijn gepensioneerde vrijwilligers.

Welke job deden jullie voorheen?

SONIA: Ik werkte gedurende 40 jaar in het Universitair Psychiatrisch Ziekenhuis van Kortenberg als allround bediende. Mijn job bestond eruit ondersteuning te bieden waar nodig. Geen gemakkelijke functie, in een psychiatrie werken is niet van de poes. RITA: Ik was gerante in een croissanterie, die zeer goed draaide. Wekelijks moesten we zo’n 1.500 à 1.600 stokbroden afbakken, daar kwamen ook nog eens boterkoeken en dergelijke bij. Het was hard werken, maar ik deed het heel erg graag!

Hoe komt het dat je vrijwilliger geworden bent? Heb je hier bewust voor gekozen?

RITA: Ik was eerst vrijwilliger bij Intersoc vakanties, iets wat ik zeer graag deed. Via een oproep in NUS zag ik dat er ook vrijwilligers nodig waren bij Stad Nieuwpoort en zo geschiedde.

SONIA: Ik vernam via Gilbert dat er extra vrijwilligers nodig waren in onze Stad en zo ben ik er ingerold. Het is een erg dankbare job, dus je doet het ook echt met plezier. Ik kom ook bij oudere senioren thuis om een koffietje te drinken, een babbeltje te slaan of samen boodschappen doen via De Mantelhaven. Via De Triangel ga ik ook vaak mee op schooluitstappen.

Zijn er bepaalde voorwaarden om vrijwilliger te worden?

SONIA: Eigenlijk moet je gewoon een papier hebben van goed gedrag en zeden, voor de rest zijn er eigenlijk geen voorwaarden. Je moet uiteraard wel gemotiveerd zijn en niet na één keer afhaken.

Krijgen jullie veel waardering voor wat jullie doen?

SONIA: (denkt even na) … soms. Dit is een hekel puntje, soms beseffen mensen niet hoeveel je eigenlijk doet. Er zijn natuurlijk wel uitzonderingen, mensen die heel erg dankbaar zijn. Die komen dan achteraf eens een schouderklopje geven en bedankt zeggen.

RITA: Er zijn inderdaad heel veel verschillende mensen. Gelukkig is het merendeel wel erg dankbaar voor het werk dat we doen. Als je appreciatie krijgt, dan denk je toch weer eens:  "Ah, hier doe ik het voor!"

SONIA: Er wordt jaarlijks wel een ontbijt georganiseerd door de Stad om alle vrijwilligers te bedanken. Dat is ook wel een heel gezellig moment en doet erg veel deugd.

Wat houdt het in om vrijwilliger te zijn?

RITA: Wij staan voornamelijk in voor recepties. Dit houdt in dat we alles klaarzetten, hapjes in kommetjes doen, glazen afwassen, zorgen dat alles er proper bijligt en de genodigden bedienen tijdens het evenement. Ik ben ook zaalwachter of parkeerwachter soms, het is heel ruim in te vullen.

SONIA: Samen met Gilbert Devos, de medewerker Recepties of ‘Maître van het Stadhuis’ zoals hij in de wandelgangen genoemd wordt, verzorgen we ook vaak jubilea en huwelijken in het Stadhuis. Dit doe ik persoonlijk het liefste. 

Hoe belangrijk zijn vrijwilligers voor onze Stad?

RITA: Zeer belangrijk, zonder vrijwilligers zouden er heel wat gaten op te vullen zijn. Ik heb toch het gevoel dat we een onmisbare schakel zijn voor de Stad. Je moet maar eens rondkijken op een evenement hoeveel mensen er rondlopen om te helpen. Er moet afgewassen worden, er moet opgediend worden ... daar heb je nog mensen voor nodig.

Welke voldoening put je uit dit vrijwilligerswerk?

RITA: Het is echt onmisbaar voor mij. Je ziet telkens terug anderen mensen, je komt eens uit je cocon en je kunt lekker sociaal doen. Het ene moment is er ook een drukkere planning dan de andere keer, je kunt hierop wat anticiperen. Je weet ook telkens waar je aan toe bent. Als mensen hun appreciatie dan ook tonen achteraf, of ze herkennen je dan ga je met een erg gelukzalig gevoel terug naar huis.

SONIA: Ik zou me echt geen leven kunnen inbeelden zonder dit vrijwilligerswerk. Je haalt er zoveel voldoening uit. Daar doe je het toch wel een stukje voor. 

Zijn er grappige anekdotes die je je herinnert?

SONIA: Dan moet ik meteen aan Gilbert denken! Het is altijd lachen als we moeten samenwerken, een man van niet veel woorden, maar toch. Het zal raar zijn als hij écht met pensioen zal zijn binnenkort. Hij zal hoe dan ook echt gemist worden onder de vrijwilligers.

RITA: Ik sluit me daar volledig bij aan. Zijn grapjes zijn altijd erg droog maar toch blijf ik ermee lachen. Ik kan niet meer tellen hoe vaak hij doet alsof hij uitglijdt met zijn volle plateau in zijn handen. Of hoe hij met een stukje plasticfolie over een glas fruitsap  doet alsof hij zal morsen op iemand. Het maakt het werk wel erg leuk. 

Zijn jullie van plan om nog lang vrijwilliger te blijven?

RITA: Zolang als ik kan, wil ik dit blijven doen. Als mijn gezondheid het toelaat, nog héél lang.

SONIA: Mijn man heeft op zijn sterfbed gezegd dat ik het echt moet blijven doen om onder de mensen te blijven komen. Maar dat was niet echt een opdracht aangezien ik het zo graag doe. Ik haal er echt veel energie uit en heb het eigenlijk nog nooit zo druk gehad als nu (lacht).

Op welke plek in Nieuwpoort kom jij graag tot rust?

SONIA: Ik hou ervan te kijken naar de vissersbootjes en foto’s te nemen, dat is één van mijn favoriete bezigheden. Verder kom ik ook tot rust als ik naar de mis ga op zondag, om even te bezinnen en energie op te doen. Ik fiets ook heel graag, zo heb ik 10.000 km gefietst in drie jaar tijd met mijn elektrische stalen ros.

RITA: Mijn favoriete plek is de Zeedijk en de pier om lange wandelingen te maken. Uitwaaien en even je hoofd leegmaken, heerlijk!